Posted on April 15, 2020

Μας έμαθε τελικά τίποτα η καραντίνα;

Μένουμε σπίτι, μένουμε δυνατοί, μένουμε αισιόδοξοι: οκ, το καταλάβαμε, το μένουμε είναι ένα ρήμα που κολλάει παντού κι αυτό ναι, το μάθαμε τώρα που βρεθήκαμε σε καραντίνα. Ή μάλλον καλύτερα το συνειδητοποιήσαμε, διότι δεν το λες και νέα γνώση. Μαζί με αυτό, θυμηθήκαμε και την αξία των μικρών πραγμάτων και τα αυτονόητα που δεν είναι, τελικά, αυτονόητα.  Για παράδειγμα:

  • Τώρα που έχουμε κάθε πιθανή δικαιολογία να μείνουμε καρφωμένοι στις οθόνες, τώρα καταλαβαίνουμε την αξία της ουσιαστικής επαφής. Μας λείπουν οι πραγματικοί μας φίλοι, κι ας έχουμε χιλιάδες followers στα social media. Πόσα likes μπορούν να υποκαταστήσουν μια αγκαλιά, άραγε; Εμ, δε δουλεύει έτσι, θα μου πεις και θα ‘χεις δίκιο. Οι δικοί μας άνθρωποι είναι αληθινοί, όχι ψηφιακοί και τώρα φαίνεται να το θυμόμαστε αυτό ξανά.
  • Κάθε φορά που ξεκινάμε μια συζήτηση, και πριν και τώρα και μετά, τι λέμε; “Γεια”! λέμε, γιατί η υγεία είναι το υπέρτατο αγαθό και την ευχόμαστε παντού. Τον εαυτό μας όμως τον φροντίζουμε; Τρώμε σωστά; Έχουμε προγραμματισμένο το επόμενο check up; Παίρνουμε δύσκολες αποφάσεις, όπως να διακόψουμε το τσιγάρο ή να φροντίσουμε το βάρος μας, γιατί αυτά μπορεί να προκαλέσουν “υποκείμενα νοσήματα”, όπως μάθαμε να λέμε τελευταία; Ίσως από εδώ και πέρα να τα κάνουμε όλα αυτά, όχι γιατί μας τα έμαθε, αλλά γιατί μας τα θύμησε η καραντίνα.
  • Πόσες φορές μείναμε ώρες στο σπίτι, στο κρεβάτι, στον καναπέ, στο γραφείο και βρεθήκαμε μέσα στη μέρα να έχουμε κάνει λιγότερα κι από χίλια βήματα; Τώρα, τρέμουμε μήπως στην ενημέρωση των 6 ακούσουμε ότι περιορίζεται η προσωπική άσκηση από τις επιλογές “εξόδου”. Γιατί το να βγαίνουμε έξω μας κάνει καλό, σωματικά και ψυχικά. Τώρα, έστω με το δύσκολο τρόπο, το καταλαβαίνουμε όλοι.
  • Έχουμε μια νέα γενιά “influencers”, ας μου επιτραπεί η ειρωνεία: τους ειδικούς. Τους επιστήμονες που μιλάνε χωρίς να λένε “wow” ή “amazing”, χωρίς τσιρίδες και αυτιά λαγού. Που μας επηρεάζουν και διαμορφώνουν την γνώμη μας (αυτός είναι εξάλλου ο ορισμός του influencer) με βασιζόμενοι σε αυτά που έμαθαν μετά από χρόνια ενασχόλησης, προσπάθειας και αποτυχίας. Που είναι ισορροπιστές και ζεστοί, που λένε “δεν ξέρω, αλλά θα το κοιτάξω και θα σας πω”, που ρίχνουν τους τόνους αντί να τους σηκώνουν. Αυτό που θα γράψω τώρα με στενοχωρεί, αλλά, η πανδημία αποκατέστησε έστω λίγο τον σεβασμό την επιστήμη, στη γνώση και στην ειδίκευση.
  • Οι νέες γενιές, ειδικά τα παιδιά που έχουν γεννηθεί μετά το 1995 έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα ότι είναι “παντοδύναμα”. Ο βολονταρισμός που επικρατεί όλο και περισσότερο ως τρόπος ζωής, έρχεται τώρα, μέσα από την πανδημία και την καραντίνα, να αμφισβητηθεί με έναν πρωτόγνωρα σκληρά τρόπο: μια μετάλλαξη σε ένα κύτταρο, έκλεισε την παγκόσμια οικονομία, πήρε τόσες ζωές και άλλαξε πολλαπλάσιες. Οπότε, εκ του αποτελέσματος θα πω, ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι. Μπορούμε να καταφέρουμε πολλά με τη δύναμη της θέλησής μας, με αυτοπεποίθηση και θετική σκέψη, ναι. Απλά, δε μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.

Newsletter