5 Ιουνίου – Reimagine. Recreate. Restore

Δεν μπορεί να μην το έχεις ακούσει: οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις κοινωνίες μας μπορούν να αποβούν χειρότερες από εκείνες της πρόσφατης πανδημίας, αλλά και κάθε αντίστοιχης πανδημίας. Μπορούν να καταλήξουν χειρότερες από εκείνες των σφοδρότερων οικονομικών κρίσεων που έχουμε ζήσει ως σήμερα, και δυστυχώς τα αποτελέσματα της περιβαλλοντικής καταστροφής είναι και θα είναι μη αναστρέψιμα.

Διεθνώς οι επιστημονικές κοινότητες, οι οικονομολόγοι, προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών και ακτιβιστικά κινήματα έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους πιο έντονα παρά ποτέ στην κλιματική αλλαγή. Όλοι τους συνομολογούν ένα: σε παγκόσμια κλίμακα οι δράσεις και τα μέτρα που λαμβάνονται δεν είναι αρκετά.

Δεν φτάνουν….

Οι ευρωπαϊκοί στόχοι για την αναστροφή της περιβαλλοντικής κρίσης και οι στόχοι της διεθνούς Συμφωνίας του Παρισιού για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2030 απομακρύνονται μέρα με τη μέρα, όσο οι ισχυροί της παγκόσμιας οικονομίας και οι χώρες με τις μεγαλύτερες δυνατότητες δεν αναλαμβάνουν γενναίες πρωτοβουλίες. Και ναι, μπορεί η επιστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα να ήταν μια θετική είδηση. Ναι, οι παγκόσμιες εκπομπές ρύπων στην ατμόσφαιρα μειώθηκαν περίπου 7% κατά τη διάρκεια των περιορισμών της πανδημίας του κορονοϊού σε ετήσια βάση το 2020. Αλλά οι ειδήμονες παραμένουν αφοπλιστικοί: αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ. Η επιστροφή στη κανονικότητα θα έχει ακόμη σοβαρότερες επιπτώσεις στον πλανήτη μας και πολύ πιο γρήγορα.

Όσο το σκέφτεται κανείς, δεν μπορεί να αγνοήσει την τραγική ειρωνεία που κρύβεται πίσω από αυτό. Η φύση που μας αγκάλιασε στην περίοδο της πανδημίας. Τα πάρκα, οι παραλίες και τα δάση που μας φιλοξένησαν όταν δεν είχαμε πού αλλού να πάμε, κινδυνεύουν από εμάς πιο πολύ από ποτέ. Μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς, εξάλλου, πόσο γρήγορα ξεκίνησαν οι εμπρησμοί στη χώρα μας φέτος; Τα Γεράνια Όρη σε μεγάλο βαθμό κατέληξαν κρανίου τόπος τις προηγούμενες ημέρες, ανθρώπινες ζωές κινδύνευσαν, συμπολίτες μας ξεσπιτώθηκαν, ζώα και πράσινοι πνεύμονες χάθηκαν. Γιατί; Σε όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων. Για να χτιστεί μια ακόμη μονάδα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων.

5 Ιουνίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

Το φετινό σύνθημα «Επανασχεδιασμός, αναδημιουργία, αποκατάσταση» (Reimagine. Recreate. Restore), που εστιάζει στην αποκατάσταση των οικοσυστημάτων, εμπνεύστηκε η ποιήτρια Jordan Sanchez σε συνεργασία με τον ΟΗΕ.

Να θυμηθούμε ότι η πρώτη εμβληματική εκστρατεία ευαισθητοποίησης του ΟΗΕ για το περιβάλλον έλαβε χώρα το 1974. Ασχολήθηκε με τη θαλάσσια ρύπανση και την υπερθέρμανση του πλανήτη, έως τη βιώσιμη κατανάλωση και την εγκληματικότητα κατά της άγριας πανίδας. Τόσα χρόνια μετά τα ίδια θέματα παραμένουν επίκαιρα.

Στις πιο πρόσφατες μελέτες τους οι ερευνητές εκτιμούν ότι στην μετά-κορονοϊού εποχή και καθ’ όλη την δεκαετία του 2020, αλλά και μετά από το 2030, θα χρειαστούν υπεράνθρωπες προσπάθειες, προκειμένου η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας στη Γη να περιοριστεί μεταξύ των 1,5 και 2 βαθμών, σύμφωνα με τη Συμφωνία του Παρισιού.

Αυτό μπορούμε να φανταστούμε να συμβαίνει μόνο αν υπάρξει μαζική στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αποφασιστική απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, και πράσινες επενδύσεις, με επίκεντρο τις τοπικές κοινωνίες και τις ανάγκες τους -όχι τα συμφέροντα λίγων και ισχυρών.

Σε επίπεδο ατόμικο, πάντως, ποτέ πριν δεν ήταν πιο εύκολο να κάνουμε «πράσινες επιλογές». Η βιωσιμότητα και η οικολογική συνείδηση καλλιεργούνται ως λογικές σε μεγαλύτερη κλίμακα, και το know-how τους είναι προσβάσιμο στα μέσα ενημέρωσης και τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης για τις νεότερες γενιές. Δύσκολα μπορεί να πει κάποιος «δεν ήξερα τι να κάνω».

Αν ψάχνεις για λίγη παραπάνω έμπνευση, ωστόσο, δες εδώ: Βιωσιμότητα  –  Ο πλανήτης σε δύο πράξεις

 Φωτογραφία: Photo Boards