ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΑΓΙΟ!

Ο Ιούλιος εισέβαλε δυναμικά, με δανεικές «Αυγουστιάτικες» ζέστες. Έχω κάνει ήδη δύο μπανάκια, με το προπέρσινο όμως μαγιό. Φέτος χρειάζομαι σίγουρα καινούριο, αλλά αναβάλλω διαρκώς την αγορά του. Στο μυαλό μου η διαδικασία μοιάζει με επικίνδυνη αποστολή. Η καραντίνα, μου πολλαπλασίασε τα περιττά κιλά. Επίσης μου κληροδότησε μία δυσθυμία για τα ψώνια. Συνήθισα να ψάχνω στο διαδίκτυο για νέες αγορές και το «έξυπνο» τηλέφωνο, αντικατέστησε τις βιτρίνες. Δοκιμάζοντας να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αντιλαμβάνομαι ότι πίσω από  αυτή μου την άρνηση, μοχθούν να κρυφτούν οι ολοστρόγγυλες καμπύλες μου.

Η αλήθεια είναι ότι κυκλοφορώντας από μικρό παιδί με δαύτες, έμαθα να τις διαχειρίζομαι χαριτωμένα μέσα μου. Δε με δυσκολεύουν ιδιαίτερα, αν εξαιρέσεις την αγορά ρούχων. Γι αυτό λοιπόν, μπορεί να πήγαινα με το προπέρσινο μαγιό για μπάνιο, αλλά δεν πέρναγε ποτέ από το μυαλό μου, η σκέψη, να στερηθώ τη θάλασσα και τις χαρές της, από συστολή για το στρουμπουλό σουλούπι μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ, ότι υπάρχουν άνθρωποι, που αποφεύγουν την παραλία, από φόβο για τα επικριτικά σχόλια και βλέμματα των γύρω τους. Μέχρι εκείνο το απόγευμα, που στο διπλανό δοκιμαστήριο, άκουσα μια γυναίκα να κλαίει…

«Σας συμβαίνει κάτι;» ρώτησα τρομαγμένα, πιστεύοντας πως απευθύνομαι σε μία ξένη.

«Όχι, συγνώμη για την αναστάτωση…» μου απαντάει μια φωνή που αναγνωρίζω αμέσως!

«Μαράκι εσύ;» λέω και ανοίγω διστακτικά την κουρτίνα.

«Τώνια…;» 

«Ναι» απαντάω και ξεχύνομαι με το μαγιό να τη βρω και να την αγκαλιάσω.

«Είσαι ντυμένη να περάσω;», ρωτάω με ανυπομονησία, έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος που έχουμε να βρεθούμε. 

«Φοράω μαγιό αλλά όχι, όχι, δε θέλω να με δεις έτσι…».

«Τι λες καλέ;» λέω και απορώ, γιατί στα μάτια μου η Μαρία ήταν πάντα ένα γοητευτικό, καλλίγραμμο πλάσμα.

Κρυφοκοιτάζει από την κουρτίνα με βρεγμένα μάγουλα και βουρκωμένα μάτια. «Σου πάει πολύ…» μου λέει γενναιόδωρα, ρουφώντας τη μύτη της, «…Να το πάρεις.» 

«Το δικό σου;» Τη ρωτάω δισταχτικά. 

Και βάζοντας ξανά τα κλάματα με τραβάει στο δοκιμαστήριο μαζί της.

«Κοίτα, κοίτα πως έχω γίνει…» λέει και κλαίει γοερά, «… Δε θα πάω ποτέ ξανά  στη θάλασσα! Ντρέπομαι έτσι όπως είμαι!»

Ξεροκαταπίνω… Με πονάει που σκέφτεται έτσι. Αναρωτιέμαι ενδόμυχα, μήπως κάνω εγώ κάτι λάθος, που δε ντρέπομαι και κυκλοφορώ με το μαγιό μου.

«Καταρχάς είναι υπέροχο και σου πάει απίθανα! Δε ξέρω τι βλέπεις και κλαις, γιατί εγώ βλέπω ένα υπέροχο, ζουμερό θηλυκό, που θα έπρεπε να δοκιμάσει ένα κόκκινο μπικίνι και όχι ένα μαύρο ολόσωμο.» 

«Με τίποτα!» μου λέει αυστηρά! Δεν την πιέζω, καταλαβαίνω πως έχει ξεπεράσει τον εαυτό της, φτάνοντας έως εδώ. 

«Ωραία, τότε φύγαμε να αγοράσουμε τα καταπληκτικά μαγιό μας και πάμε για καφέ. Έχουμε τόσα να πούμε…», της δηλώνω χωρίς να της αφήσω περιθώριο να μου αρνηθεί.

Πριν προλάβουν να λιώσουν τα παγάκια στο καφέ μας, η Μαρία μου είχε εκμυστηρευτεί, πως την τελευταία 5ετία, μετά από 2 γέννες και 2 καραντίνες, είχε φορτωθεί 20 κιλά, που σε συνδυασμό με τα επικριτικά σχόλια του συζύγου, βασάνιζαν τη ψυχή της!

Αρχικά έγινα έξαλλη με τον παλιό μου συμμαθητή, που δε στήριζε τη σύντροφό του. Έπειτα προβληματίστηκα, βαθιά, για το πόσο παγιδευμένες είμαστε, οι νεότερες γενιές, στην εικόνα μας! 

Σώπασα όμως, άφησα τη Μαρία να μου πει όλα αυτά που την πονούσαν. Μόλις τελείωσε, της ζήτησα απλά να με συνοδεύσει στο επόμενο κατάστημα, που ήθελα να επισκεφθώ.

Η αλήθεια είναι ότι δυσανασχέτησε, αλλά ήταν πολύ ευάλωτη για να το αποφύγει. 

Την έπιασα αγκαζέ και περπατήσαμε μέχρι το κρεοπωλείο, στην παρακάτω γωνία.

«Καλησπέρα, ένα κιλό κιμά για μπιφτέκια, άπαχο ΕΝΤΕΛΩΣ παρακαλώ…» ζητάω, κρύβοντας ένα  ευγενικό χαμόγελο, κάτω από τη μάσκα μου.

«Αχ όχι, μη πάρετε άπαχο, θα γίνουν άνοστα και δε θα τρώγονται!» μου λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο  κρεοπώλης.

«Αλήθεια;» ρωτάω πονηρά, τάχα μου ξαφνιασμένη. «Ε τότε… Ας έχουν λίγο λίπος!» υποχωρώ όσο πιο χαριτωμένα μπορώ και κλείνω το μάτι στη Μαρία. Δε μπορεί να συγκρατηθεί και για πρώτη φορά διαβάζω ένα χαμόγελο στο βλέμμα της.

Όσοι με ξέρετε έστω και λίγο, καταλαβαίνετε πως μου ήταν αδύνατον, να αφήσω ασχολίαστο το γεγονός, ότι το κρέας με το περισσότερο λίπος, ήταν ΦΘΗΝΟΤΕΡΟ από το άπαχο.

«Ισχύει! Αλλά αυτό δεν το κάνει πιο νόστιμο!» επιμένει ο κρεοπώλης και συνεχίζει να μου εξηγεί, διάφορες λεπτομέρειες περί κρέατος, που όμως δεν τις ακούω πια… 

Έχω βυθιστεί σε έναν εσωτερικό προβληματισμό, που ντύνεται θυμός, μου καίει τα σωθικά και ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ μέσα μου, ξανά και ξανά… ΠΟΣΟ ακόμη, θα αφήνουμε τη ΠΟΣΟΤΗΤΑ του ΛΙΠΟΥΣ μας, να καθορίζει την ΑΞΙΑ μας;

Για εμένα ήταν ΩΣ ΕΔΩ! Επιτρέψτε μου αγαπημένοι μου άνθρωποι, φέτος να νιώθω ΑΡΚΕΤΗ και ΠΟΛΥΤΙΜΗ παρά τα πάχη μου. Θα τιμήσω επιτέλους το κορμί, που ΑΓΟΓΓΥΣΤΑ με τιμά και με υπηρετεί 42 χρόνια τώρα!

Θα σας δω σε κάποια πλαζ και με το περίσσιο «θράσος» που πρόσφατα κατέκτησα, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ, κοιτάζοντας σας ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, θα περιφέρω τον στρουμπουλό ποπό μου, σκάβοντας στην άμμο, κυνηγώντας τα παιδιά μου στη παραλία και κολυμπώντας στη θάλασσα που ανήκει σε ΟΛΟΥΣ!!!

Αν το θέαμα σας είναι δυσάρεστο, ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία, κατεβάστε (εσείς αυτή τη φορά) το βλέμμα, σε ένα βιβλίο, το σωστό μπορεί να βοηθήσει μυαλά και καρδιές να ανοίξουν!

Όσο για τον παλιό μου συμμαθητή, την επόμενη ημέρα έφτιαξα και του έστειλα τα πιο άνοστα, άπαχα και στεγνά μπιφτέκια που μπορούσα. Τα συνόδευσα με μία δική του φωτογραφία, που τον έδειχνε στα 13 του, στρουμπουλό και μπουνταλά να κυλιέται στην άμμο. «Έχω αντίγραφο…», του έγραψα στη πίσω πλευρά. Είμαι σίγουρη πως έπιασε το υπονοούμενο, διότι το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, με δική του πρωτοβουλία, πήγαμε όλοι μαζί για μπάνιο.

«Πως σου φάνηκαν τα μπιφτέκια;» τον ρώτησα, επιστρατεύοντας όλη μου την ξινίλα.

«Ήταν χάλια, όπως και η συμπεριφορά μου, έκανα μεγάλη χαζομάρα φιλενάδα…», μου είπε απολογητικά και τον καμάρωσα που το έκανε ευθέως, μπροστά σε όλους. 

Αμέσως γλύκανα… «Από τα λάθη μαθαίνουμε…», είπα με το γνωστό μαμαδίστικο ύφος μου.

«Σε ευχαριστώ!» μου έγνεψε, τη στιγμή που άπλωνε τρυφερά αντηλιακό, στο γεμάτο ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ, ΘΑΥΜΑΣΤΟ, γυναικείο κορμί της συντρόφου του!

Καλό καλοκαίρι και καλές βουτιές αγαπημένοι μου! Ό,τι νούμερο μαγιό και αν φοράτε!!!