Με μεγάλη χαρά διάβασα τη νέα συλλογή διηγημάτων της Πέλας Σουλτάτου ,που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Καστανιώτη . Έχοντας δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής σε προηγούμενα συγγραφικά πονήματα της ,συνεχίζει και με το νέο της έργο να θεωρείται μια σημαντική λογοτεχνική φωνή με προσωπικό στίγμα και ύφος.
Τα διηγήματα ξεπηδούν είτε από αναμνήσεις των παιδικών χρόνων ή αφορούν σκέψεις και στοχασμούς της μετέπειτα ενήλικης ζωής συνθέτουν μια ολοκληρωμένη συλλογή διηγημάτων μιας ικανότατης και εμβριθούς συγγραφικής ματιάς. Ακόμα και τα πιο ποιητικά διηγήματα μικρής φόρμας όπως «Η τελευταία μασκαράτα» έχουν ουσιαστικά τη θέση τους και το ρόλο τους στο ενιαίο ύφος του βιβλίου και στην ζωντάνια της γραφής.
Ζωντάνια που παίρνει τον αναγνώστη από το χέρι και τον κάνει συμμέτοχο σε σκέψεις και συναισθήματα τα οποία εναλλάσσονται αβίαστα σα νεράκι. Σε αυτό το ταξίδι της ανάγνωσης βοηθάει πολύ το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός σε ορισμένα διηγήματα. Ακόμα και όταν κάποιο διήγημα αναφέρεται σε ένα «σκληρό» περιστατικό ή μια ανάμνηση που ανασύροντας την προκαλεί πόνο , το χιούμορ λειτουργεί σα φάρμακο ,ικανό να σε κερδίσει μέχρι το επόμενο διήγημα .
Βιβλίο “Η θάλασσα δεν είναι μπλε” και άλλες αποκαλύψεις
by Πέλας Σουλτάτου,
Eκδόσεις Καστανιώτη,
σελίδες: 200
Γεννήθηκα στα Γιάννενα αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα.
Σπούδασα οικονομικά αλλά με κέρδισε η πολιτική επιστήμη (και φιλοσοφία βεβαίως).
Επειδή πιστεύω πως ποτέ δεν καταλήγουμε εκεί που ξεκινάμε, έχω μία σταθερά: την αγάπη για τη λογοτεχνία.
Όποτε γράφω για αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Follow Us!