Οι στόχοι μας είναι σφιχταγκαλιασμένοι με  όλο το «ΤΩΡΑ» μας

Ο Στέφανος Ξενάκης στο βιβλίο του «ΝΑΙ» αναφέρει τα λόγια των Allan & Barbara Pease  ότι “ Ένας στόχος χωρίς προθεσμία είναι ένα όνειρο. Η προθεσμία για έναν στόχο είναι η ό,τι η σκανδάλη για το όπλο”. Μέσα σε αυτήν την αδυσώπητη καθημερινότητα που μερικές φορές αισθανόμαστε ότι βυθιζόμαστε, οι στόχοι μας είναι αραχνιασμένοι σε ένα ξεχασμένο παράταιρο συρτάρι του μυαλού μας.

Απορροφούμαστε από την καθημερινή τριβή μας με τις υποχρεώσεις, την δουλειά, την οικογένεια, ξεχνώντας προς στιγμήν τους πολυσήμαντους στόχους μας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που έγραψες σε ένα σημειωματάριο τον στόχο που έχεις θέσει για την εβδομάδα, τον μήνα, τον χρόνο;

Διαβάστε ακόμα: 13+1 τρόποι για να πετύχεις τους στόχους που θα θέσεις φέτος

Συχνά οι στόχοι μπορούν να μπερδευτούν με τις προτεραιότητες. Απλά τους απαριθμούμε και “αν βρούμε χρόνο” ασχολούμαστε σοβαρά μαζί τους – αχ πόσο κλασσική αυτή η δικαιολογία για όλους μας.

Οι στόχοι μας  είναι σφιχταγκαλιασμένοι με όλο το τώρα μας, αφού χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να προσανατολιστούμε στο ταξίδι της ζωής μας, η οποία εμπεριέχει όλες τις μικρογραφίες της καθημερινότητας μας «συραμμένες» στο ψηφιδωτό της ζωής μας με την μορφή μωσαϊκού.

Φοβόμαστε την απόρριψη επειδή την σχετίζουμε με τον φόβο της αποτυχίας των στόχων μας. Πέφτοντας στην παγίδα να μην τους θέλουμε καθόλου. Και όμως η απόρριψη αυτή, συμβάλει σημαντικά στο να γινόμαστε πιο δυνατοί και παραγωγικοί. Το να μάθουμε να την διαχειριζόμαστε, μας κάνει σίγουρα καλύτερους ανθρώπους.

Κάπου έχω διαβάσει και συχνά το δημοσιεύω όποτε το βλέπω. “H αποτυχία δεν είναι αντίθετό της επιτυχίας, αλλά κομμάτι της”.

Και το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Πως περιμένεις να πετύχεις τον στόχο που θέλεις να φτάσεις όταν φοβάσαι ότι δεν θα τον πετύχεις; Σε βγάζει αυτομάτως εκτός του παιχνιδιού σου. Η στρατηγική μας διαμοιράζεται σε όλους αυτούς τους υποστόχους, οι οποίοι διαμορφώνουν τους στόχους μας. Είναι σίγουρο ότι όταν έρχονται κατά πάνω μας οι αποτυχίες, μας επηρεάζουν. Εμείς όμως ορίζουμε το πόσο βαθιά θα μας επηρεάσουν. Το στοίχημα με τον εαυτό μας είναι να αναρωτηθούμε που ήμασταν λάθος. Τι κάναμε, τι δεν κάναμε και τι μπορούμε να μάθουμε μέσα από αυτές.

Εντάξει, θα υπάρξουν, εάν ήδη δεν έχουν υπάρξει και οι «άδικες» απορρίψεις. Από αυτές που έχουν την δυναμική να μας πληγώνουν περισσότερο. Αυτομάτως όμως δεν πρέπει να τις αφήνουμε να μας αγκυλώνουν βαθιά. Γιατί με τον εαυτό μας είμαστε ομάδα, είμαστε ένα, πορευόμαστε παρέα. Ξέρουμε την άξια μας και δεν πρέπει να επιτρέπουμε να την αλλοιώνει η κάθε αποτυχία μας.

Ο HR Director σε μια από τις εταιρείες που έχω εργαστεί, την ημέρα της λήξης της συνεργασία μας, μου είπε κάτι που το κρατάω φυλαχτό. Σε κάθε βήμα που κάνω. Με κάθε απόφαση που θα πάρω. Σε κάθε λάθος. Για κάθε κίνηση ματ η όχι.

“Κάθε τέλος είναι και μια νέα εξέλιξη”

Ισχύει απόλυτα, αφού κάθε τέλος που έρχεται μετά από κάθε αρχή, δεν συνάδει με την αποτυχία, αλλά με την στρατηγική, η οποία εμπεριέχει τους υπο-στόχους και αυτοί με την σειρά τους στόχους.

Μετά από 6 χρόνια εργασιακής αναζήτησης στο αντικείμενο μου, κατάφερα επιτέλους να  βρω την θέση που ήθελα. Και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό, διότι με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώθηκαν όλα μου τα πιστεύω περί στρατηγικής, στοχοθεσίας, επιτυχίας και αποτυχίας. Δεν τα παράτησα, αντίθετα πείσμωσα και δεν το έβαλα κάτω.

Έψαχνα και συνδυάζοντας με την ήδη παραπλήσια επαγγελματική εμπειρία που είχα, κατάφερα να ανταγωνιστώ τους υποψήφιους που ήδη είχαν εμπειρία ακριβώς στο αντικείμενο. Όλη η στρατηγική μας λοιπόν συνδέεται άρρηκτα με τους στόχους μας και την θέληση μας να εξελισσόμαστε συνεχώς.

Μην σταματάμε, είναι κρίμα για τον εαυτό μας κυρίως, άλλωστε μετά από  κάθε τέλος, έρχεται πάντα και μια νέα εξέλιξη.

Φωτογραφία: Unsplash