Εξάντληση, αίσθημα κόπωσης σε όλο μου το σώμα, βήχας και συμπτώματα γρίπης.
Αυτή είναι η πρώτη γνωριμία μου μαζί σου. Ξαφνική, αργή και με ήπιοι ρυθμό. Προσπάθησα να σου αντισταθώ διατηρώντας την θερμοκρασία μου σταθερή χωρίς πυρετό. Τα κατάφερα. Τα καταφέρνω. Πολλά υγρά, βιταμίνες, φρούτα. Ύπνος και παυσίπονα. Όλα αυτά στο δωμάτιο μου χωρίς την αναγκαιότητα της εντατικής και του νοσοκομείου. Ναι, είμαι εμβολισμένη με δυο δόσεις μάλιστα! Εμβόλιο, save my life και ξόρκισε τον μακριά μου όσο μπορείς. Πόσο εύκολα είναι άλλωστε να καταφέρει να σπάσει τα δεσμά σου μαζί μου;
Πολύ εύκολα, όπως αποδείχτηκε, ένα δευτερόλεπτο και καλώς ήρθες! Μέχρι να αρρωστήσεις σου φαίνεται τόσο ξένο, τόσο μακριά από εσένα. Μέχρι να σου συμβεί. Και τότε αναθεωρείς, σταματάς να έχεις τις όποιες ασπίδες και παραδίνεσαι στα μαγικά του. Άλλη μια φορά που πρέπει να ζήσω στιγμές με την εξωτική καραντίνα. Πλήρως εξοπλισμένη, με τα βιβλία μου, την μουσική μου, το Netflix. Πόσο τέλειο μπορεί να είναι, όταν ξεκινάει αυτόματα το επόμενο επεισόδιο χωρίς απλά να κουνηθείς από την θέση σου. Τρομερή ανακάλυψη. Και έτσι περνούν τα λεπτά, οι ώρες, οι μέρες και εγώ είμαι όλη την ώρα μαζί σου.
Και μέσα σε όλη αυτή την παράνοια, κάποιος θα σκεφτόταν ότι το ξόρκι της απομόνωσης είναι πιο δυνατό από το δικό σου. Λάθος! Η απομόνωση υπάρχει και χωρίς να σε χρειάζεται. Της αρκεί μια επίκληση, ψιθυρίζοντας την μαγική ευχή και εμφανίζεται από το πουθενά. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί πρέπει να έρθει έναν ιός για να χρειαστεί να απομονωθείς.
Να κατεβάσεις ρολά, και να ξεκινήσεις την ενδοσκόπηση σου από εκεί που την άφησες την τελευταία φορά. Μερικοί φοβούνται την απομόνωση, νομίζουν ότι είναι η κακιά μητριά που θα τους ξεγελάσει με το δηλητηριασμένο μήλο. Εγώ πάλι πιστεύω ότι η απομόνωση δεν είναι η κακιά μητριά, αλλά ο όμορφος πρίγκηπας που έρχεται και με το φιλί του σου δίνει ξανά ζωή. Δεν είναι κακό να την επιλέγουμε ακόμα και αν μερικές φορές απαιτείται παραπάνω από το κανονικό. Η απομόνωση, είναι η αδελφή ψυχή της Ελευθερία μας. Η αγάπη, η φιλιά, ο έρωτας, η δουλειά, το άγχος, οι προτεραιότητες, “τα πρέπει”, είναι όλα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά το κάθε ένα έχει την δική του σημαντικότητα. Όλα μαζί προστατεύουν την ελευθερία μας. Κάτι σαν τους 7 νάνους, που όλοι τους είναι τόσο διαφορετικοί αλλά παραμένουν ίσοι. Μαζί τρέχουν για να φροντίσουν την Χιονάτη, την Ελευθερία μας.
Αλλά πως θα τέλειωνε το παραμύθι χωρίς τον όμορφο Πρίγκιπα; H Χιονάτη δεν θα ζωντάνευε ποτέ ξανά. Και το παραμύθι θα τελείωνε χωρίς happy end. Μόνο που δεν υπάρχουν παραμύθια χωρίς ευτυχισμένο τέλος. Η μήπως υπάρχουν;
Η Ελευθερία με την απομόνωση είναι ζευγάρι. Αγαπιούνται όπως η Χιονάτη με τον Πρίγκιπα, γιατί τους δένει το πιο δυνατό ξόρκι της μαγείας. Η αλήθεια. Και αυτή δεν μπορεί να την σπάσει κανένα μαγικό φίλτρο.
H δημιουργικότητα στην ζωή μου είναι ότι το αλάτι για το φαγητό. Νοστιμεύει την καθημερινότητα μου και με κάνει να την λαχταρώ μέχρι την τελευταία πιρουνιά. Έμπνευση, σε κάθε μπουκιά γεμάτη ζωή, με προκαλεί να την δοκιμάζω.
Μέσα από την γραφή, μπορώ να εκφράζομαι. Είμαι η Γιώτα και η γραφή είναι το πάθος μου.
Follow Us!