Η ζωή στη νέα πραγματικότητα

Οι στιγμές που ζούμε θα γραφτούν στην ιστορία. Αυτήν την σκέψη έκανα χθες το βράδυ όταν προσπάθησα να δω τα πράγματα με ήρεμο και πρακτικό τρόπο..

Καθώς η ίδια μου η φύση και η ιδιοσυγκρασία μού υπαγορεύουν να είμαι υπ’ ατμόν και έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο, αισθανόμουν υποχρεωμένη να κάνω ένα πλάνο, να οργανώσω ένα σχέδιο δράσης, να φτιάξω μία λίστα, κάτι…Αλλά δεν κατάφερα τίποτα.

Αυτό που συνειδητοποίησα ήταν ότι δεν μπορεί να υπάρχει σχέδιο δράσης για το μετά, χρονοδιάγραμμα και σιγουριά για κάτι, γιατί πολύ απλά αυτό που ζούμε είναι κάτι εντελώς καινούριο, με όλες τις προεκτάσεις και επιπτώσεις που μπορεί να έχει. Και δεν ήξερα πώς ακριβώς να αισθανθώ. Είπα λοιπόν να επιστρέψω στα βασικά, πράγμα που πάντα με βοηθούσε όταν αισθανόμουν χαμένη και μπερδεμένη. Και κατέληξα σε μεγάλες και συνάμα απλές αλήθειες.

Κατ’αρχάς, το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να μείνουμε στο σπίτι μας και να καταλάβουμε την βαρύτητα και την σημασία της κίνησης αυτής. Κάτι τόσο απλό μας δίνει την δυνατότητα να βάλουμε ένα φρένο στην δύσκολη κατάσταση που ζούμε όλοι, και στην κυριολεξία να σώσουμε την ζωή των συνανθρώπων μας. Άρα είναι ένας κανόνας που πρέπει να τηρούμε ευλαβικά.

Έχω πλέον άπλετο χρόνο. Ίσως πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μας έχουμε τόσο χρόνο στην διάθεσή μας για να κάνουμε αυτά που πρέπει και αυτά που θέλουμε, και στο τέλος να περισσέψει κιόλας. Μπορούμε να ξαπλώσουμε το μεσημέρι χωρίς ίχνος ντροπής.

Τα βιβλία μου είναι ο θησαυρός μου. Διαβάζοντας βιβλία μεταφερόμαστε αυτομάτως σε άλλο κόσμο, γνωρίζουμε τους πρωταγωνιστές, ζούμε και νιώθουμε κατά κάποιον τρόπο αυτά που ζουν εκείνοι. Είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να ξεφύγουμε ευχάριστα από όλα αυτά που μας απασχολούν. Και πάλι όμως, αυτό εξαρτάται από το ανάγνωσμα.

Μουσικές και τραγούδια μπορούν να ντύσουν την καθημερινότητά μας με όποια “ρούχα” επιλέξουμε εμείς. Με άλλα λόγια, προτείνω να ακούμε συνέχεια χαρούμενη μουσική, να τραγουδάμε τραγούδια που μας φέρνουν χαρά και να αφήσουμε τα ρέκβιεμ για άλλες μέρες. Την περίοδο αυτή έχω επενδύσει σε αγαπημένα ελληνικά των 80’s-90’s, με πρώτο και καλύτερο την “Άνοιξη” της Σοφίας Βόσσου. Καταπληκτικό.

Αφού δεν μπορώ να κάνω περίπατο ή ποδηλατάδα, θα κάνω μπαλκονάδα και θα πιω εκεί έναν απολαυστικό καφέ. Μπορεί να φυτέψω και μερικά λουλούδια. Σίγουρα πάντως θα με δει ο ήλιος και θα τον δω κι εγώ. Παρ’ όλα αυτά, ξέρω πως όταν έρθει η ώρα που θα μπορώ να βγω για έναν καφέ έξω, θα τον εκτιμήσω πολύ περισσότερο από πριν.

Το γέλιο μού δίνει δύναμη και ελπίδα. Θετική διάθεση, κωμωδίες, ανέκδοτα, γελοιότητες, αστεία βίντεο, θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες και να νικήσουμε τις άσχημες σκέψεις.

Η αγάπη που νιώθω για την οικογένειά μου και τους φίλους μου είναι δυνατή και αντέχει την απόσταση για όσο χρειαστεί. Μπορεί να μου λείπουν, αλλά αυτό αντιμετωπίζεται. Η στιγμή που θα ξανασυναντηθούμε όμως  θα μου μείνει αξέχαστη.

Δεν ξέρω πώς θα διαμορφωθεί η καθημερινότητα και σε ποιες βάσεις θα χτίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις αφού περάσει αυτή η κρίση. Η νέα πραγματικότητα όμως κάποια στιγμή, θα φέρει νέες συνήθειες σε όλους μας. Μέχρι τότε, ο καθένας χρειάζεται να αποδεχτεί και να αγκαλιάσει τις αλήθειες του, όποιες κι αν είναι αυτές, ώστε να έχει έναν βράχο,ένα σημείο αναφοράς σε όλη την αβεβαιότητα. 

Κάποιος σοφός (δεν έχω ιδέα ποιος) είχε πει πως

η ικανότητα να είσαι χαρούμενος δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ικανότητα να συμβιβαστείς με το ότι τα πράγματα αλλάζουν.

Νομίζω ότι έχει δίκιο.