H δύναμη των λέξεων

Πόσοι από εμάς έχουμε πει ‘ναι’ ενώ στην πραγματικότητα θέλαμε να πούμε ένα μεγάλο ‘όχι’; Εγώ σίγουρα το κάνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, και η αρχή έγινε με την αδερφή μου. Όμως τότε τα ‘ναι’ που έλεγα δεν είχαν και μεγάλη επίπτωση στην ψυχολογία μου, μιας και η ερώτηση ήταν: «Ζωή θα μπορούσα να παίξω με το αγαπημένο σου παιχνίδι;» Και η απάντηση ήταν ‘ναι’ αν και στην πραγματικότητα ήθελα να πω ‘όχι’, αλλά μετά από λίγο το ξεχνούσα, δεν με πείραζε, γιατί όταν είσαι παιδί βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα.

Ωστόσο μεγαλώνοντας με πείραζε πια να λέω ‘ναι’ εκεί που ήθελα να πω ‘όχι’ και καταπίεζα τα συναισθήματά μου. Γιατί το έκανες αυτό θα με ρωτήσετε. Γιατί πολλές φορές φοβόμουν τις αρνητικές επιπτώσεις του ‘όχι’ μου που το μυαλό μου έφτιαχνε. Τι θα πει ο άλλος; Τι θα σκεφτεί ο άλλος; Άραγε θα πέσω στα μάτια του αν του πω όχι; Θα νομίζει ότι βαριέμαι να δουλεύω; Θα σταματήσει να με συμπαθεί; Θα πάψει να με αγαπάει;

Στη συνέχεια της ζωής μου όμως κατάλαβα ότι τελικά πρέπει να λέμε ‘όχι’ όταν δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι που δεν μας αρέσει, όταν δεν έχουμε χρόνο να αφιερώσουμε παραπάνω για να κάνουμε τη δουλειά ενός άλλου συναδέλφου, που ενδεχομένως εκμεταλλεύεται την καλοσύνη μας. Γιατί τα ‘όχι’ είναι πολλές φορές συνώνυμο υγείας. Άλλωστε το να λέμε όχι δεν είναι κακό, είναι απλά τα όρια που δείχνουμε στους άλλους ότι έχουμε εμείς σαν άνθρωποι. Ακόμη τα ‘όχι’ μας και τα ‘ναι’ μας είναι αυτά που θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις και επιτυχημένες συμφωνίες.

Αλλά πριν γίνουν όλα αυτά πρέπει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας καλύτερα, να βρούμε τα ‘όχι’ μας και τα ‘ναι’ μας ποια είναι, να μάθουμε να διακρίνουμε τι μας κάνει καλό και τι όχι, για να μπορούμε να χρησιμοποιούμε ορθά αυτές τις λέξεις και να προσέχουμε τον εαυτό μας.

Άλλωστε το να μάθουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας είναι δύσκολη υπόθεση σωστά; Αλλά όχι αδύνατη, και πρέπει να το κάνουμε!

Ζωή Μαντζιώρη