Το κοστολόγιο της ευεξίας

Αν προσπαθούσαμε να καταγράψουμε τον τιμοκατάλογο της «ευεξίας», θα καταλήγαμε σε ένα λογαριασμό που μάλλον δεν θα θέλαμε να… παραδεχθούμε. Η ευεξία κοστίζει ακριβά: από την εκγύμνασή μας, μέχρι τις βόλτες μας, την περιποίησή μας, τα ψώνια που μας φτιάχνουν τη διάθεση, τη διατροφή μας και την υγεία μας. Για την ακρίβεια, αυτό που κοστίζει ακριβά είναι οι εκδοχές του concept της ευεξίας όπως διαμορφώνονται από την κουλτούρα μας, την κοινωνία μας, τον πολιτισμό μας. 

Δεν θέλω να πω πως οι εκδοχές αυτές είναι απαραίτητα κακές . Οι μικρές εν-τιμες απολαύσεις μας φτιάχνουν το κέφι. Όμως, όταν τύχει να ζήσουμε στιγμές και εμπειρίες που μας γεμίζουν, δεν μπορεί παρά να σκεφτούμε: υπάρχουν εκδοχές της ευεξίας που μπορεί να μην κοστίζουν και τίποτα.

Ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι ολοκληρωνέται σιγά σιγά. Οι διακοπές μας υπήρξαν διαφορετικές από άλλες χρονιές. Όμως ακόμη κι αν κάποιοι κατάφεραν να «ξεδώσουν» παρόμοια με προηγούμενα καλοκαίρια, αυτή η θερινή απελευθέρωση εκτυλίχθηκε κάτω από ένα πέπλο περιορισμών: μάσκες, ωράρια, αντισηπτικά, αποστάσεις. Και φόβος. Καθ’αυτή, ωστόσο, η ευκαιρία των διακοπών, όταν δίνεται, δεν μπορεί παρά να αφήνει μια γλυκιά γεύση, μια ζεστή ξεκούραση  στη διάθεσή μας. Αυτό το λέω ευεξία. Και είναι αυτή η εκδοχή που με κάνει να νιώθω πιο πλήρης παρά ποτέ.

Το παραδέχομαι –διαχρονικά έχω ξοδέψει πολλά στο βωμό της ευεξίας. Έχω πληρώσει διαλογισμούς, έχω πληρώσει χυμούς με σέλερυ, έχω αγοράσει συμπληρώματα και βιταμίνες, σέρουμ, κρέμες, αφεψήματα και βοτάνια, βάμματα και έλαια, βιβλία αυτοβελτίωσης. Και ως φαίνεται θα συνεχίσω να το κάνω. Επίσης το παραδέχομαι –το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου εποχή. Ο καύσωνας, η θάλασσα, ο ήλιος και το αλάτι με θρέφουν. Καταφέρνοντας, έτσι, να αποδράσω και φέτος για λίγες μέρες, επέστρεψα γεμάτη από ευεξία. Μια ευεξία που μου κόστισε για να την πλησιάσω (εισητήρια, διαμονή, φαγητό), αλλά όταν τη βρήκα στις παραλίες, τα γέλια, την αυθεντική φιλία και την ψυχική μου χαλάρωση συνειδητοποίησα ότι ήταν δωρεάν.

Τα «έξτρα» κόστη

Ο λογαριασμός της «ευεξίας» πέραν του προφανούς του κόστους σε ευρώ, έχει και συμπαρομαρτούντα κόστη (πέραν των ωφελειών κάθε μικρής χαράς, που διόλου αμελητέα δεν είναι). Κοστίζει στη σχέση μας με την εικόνα μας, με τον εαυτό μας, το φαγητό μας και τελικά την ουσιαστική διάσταση της υγείας μας. Στο όνομα ορισμένων εκδοχών της ευεξίας, ψυχολογικές και διατροφικές διαταραχές μπορεί να οξυνθούν ακόμη περισσότερο. Αυτές οι εκδοχές είναι προκλητικές για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τέτοια θέματα. Αλλά υπάρχουν κι άλλες εκδοχές της που μπορούν να αμβλύνουν τα συμπτώματα των διαταραχών μας. Τέτοιες μπορεί να είναι οι στιγμές που παρέχουν συναισθηματική και ψυχική πληρότητα.

Και αυτός είναι ο στόχος που θέτω «από Σεπτέμβρη», από το νέο ξεκίνημα μετά το καλοκαίρι. Να βιώνω πιο συχνά ΚΑΙ αυτές τις εκδοχές της ευεξίας. Καλό μας αποκαλόκαιρο.