Προσοχή στο Τοξικό Χιούμορ: κρύβεται πίσω από τα πιο αθώα μηνύματα

Γράψαμε, μαζί με το ProTeam ένα άρθρο στο diatrofi.gr σχετικά με το τοξικό χιούμορ, το οποίο έλαβε διαφόρων ειδών αντιδράσεις. Θα καταλάβεις γιατί. 

Αφιερωμένο σε εσένα που γελάς , που πατάς like, σε εσένα που δημοσιεύεις, σε εσένα που προσβάλλεσαι.

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση έχουν γεμίσει τα σόσιαλ «αστειάκια» για το πόσο πολύ θα τρώμε τις μέρες που θα μείνουμε σπίτι και πόσο χοντρές/οι θα βγούμε μετά.

Και πραγματικά προσπαθώ να βρω το αστείο σε όλο αυτό, αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι να θυμώνω.

Θυμώνω με αυτήν την «κουλτούρα» που θέλει τον ρατσισμό  και τις διαστρεβλωμένες κακοποιητικές πεποιθήσεις γύρω από το φαγητό και το σώμα να ονομάζονται ΧΙΟΥΜΟΡ. Βλέπεις, μέσα από το χιούμορ αποκαλύπτουμε πτυχές του εσωτερικού μας κόσμου και αντιλαμβάνομαι πόσος κόσμος φοβάται το φαγητό.

Θυμώνω διπλά, που η κουλτούρα μας αυτή είναι στα φόρτε της, τις ιδιαίτερες μέρες που ζούμε και καλούμαστε να διαχειριστούμε.

 Δεν γράφω για να εκτονωθώ, γράφω γιατί στα χιλιάδες λάικ που επικροτούν όλη αυτή την βλαβερή προσβλητική παραφροσύνη, νιώθω την ανάγκη να ακούσω και κάποιον να διαφωνεί.

Γράφω για τους ανθρώπους που έχουν υποφέρει ή υποφέρουν σε αυτή τη φάση τη ζωή τους από το θέμα «Βάρος-φαγητό». Γράφω για την παχύσαρκη κυρία με τα κόκκινα που κουτρουβαλάει στην άμμο, για το χοντρό Batman, για το στρογγυλό χελιδόνι. Γράφω για τα χοντρά και τα αδύνατα παιδιά μας που καταπίνουν αυτήν την κουλτούρα και την υιοθετούν στη συνέχεια. Γράφω για τους/τις νέους/νέες με νευρική ανορεξία ή βουλιμία που η ζωή τους είναι ένας εφιάλτης. Γράφω και για αυτούς που δεν έχουν κιλά αλλά και πάλι δεν πάνε στην παραλία, γι’ αυτούς που δεν είναι χοντροί και ταυτόχρονα μισούν το σώμα τους. Γι’αυτούς που τρώνε πολύ και για αυτούς που πασχίζουν όλοι τους τη ζωή να μην τρώνε πολύ..  Και γράφω για όλους τους υπόλοιπους που γελάτε, τους χιλιάδες εσάς που γελάτε.. με την κουλτούρα αυτή.

 Για να γίνω πιο αναλυτική και να καταλάβετε όλοι την κουλτούρα αυτή μέσα από τα προσβλητικά, ρατσιστικά, θλιβερά μηνύματά της:

«Οι χοντροί είναι για γέλια και για χλευασμό»

«Το φαγητό είναι εχθρός μας, κλείστε τα στόματα»

«Ένας τρόπος για να μην τρως είναι να φοράς σφιχτά ρούχα ή το μαγιώ σου για να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου πόσο χάλια είσαι»

«Αν πεινάσεις (αν συμβεί αυτό το φρικτό), τρέξε κατευθείαν στη ζυγαριά, έτσι ώστε να θυμηθείς πόσο αξιοθρήνητα χοντρός είσαι και να σου κοπεί η όρεξη»

«Αν παχύνεις θα είσαι φρικτόςà δεν έχεις το διακαίωμα να τρως παραπάνω στην καραντίνα σα γουρούνι»

«Να ζυγίζεσαι κάθε μέρα, γιατί το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτή τη ζωή και ειδικά αυτή την περίδο είναι ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΧΥΝΕΙΣ»

«Αν είσαι από αυτούς που τρώνε παράπανω αυτήν την περίοδο, είσαι αξιολύπητος, μπορείς να μισήσεις τον εαυτό σου και να αρχίσεις τον αυτοσαρκασμό»

 Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΑΥΤΗ ΑΝΤΟΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΟΧΙ ΥΓΕΙΑ ΟΧΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΛΥΣΕΙΣ.

Ουσιαστικά είναι η τροφή για τη παθοψυχολογία της σίτισης που αποτυπώνει  ανθρώπους (μέσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονται ειδικοί υγείας) να λειτουργούν τιμωριτικά με το σώμα τους επιβάλλοντας στερητικούς κανόνες και μετά επαναστατούν σε αυτή την καταπίεση πέφτοντας στο φαγητό δίχως αύριο με θύμα αυτού του φαύλου κύκλου την ίδια η ύπαρξη.

 Επίτρεψε μου λοιπόν να μην γελάω, γιατί είμαι διαιτολόγος και λόγω θέσης έχω συναστραφεί και είχα την τιμή να ακούσω τις  ζόρικες ιστορίες και τα συναισθήματα αμέτρητων ανθρώπων γύρω από το φαγητό, γύρω από το σώμα, γύρω από αυτήν την κουλτούρα, γύρω από τα γέλια σας. Είχα την τιμή να δώ τα προΐόντα των γέλιων σας, να δω κατάματα τις διατροφικές διαταραχές που οι πεποιθήσεις της κουλτούρας αυτής και τα γέλια σας προκαλούν, σε έφηβα κορίτσια. Είχα και έχω την τιμή να έρχομαι καθημερινά κατάματα με τον πόνο και τη δυσφορία που η σχέση με το φαγητό και το σώμα, εμπεριέχει σε πολλές περιπτώσεις.. και αυτό που θέλω να πω είναι ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ.

Επίτρεψε μου λοιπόν να μην γελάω, να θλίβομαι  γιατί ως τώρα τα αποτελέσματα που έχουμε από αυτή τη κουλτούρα είναι τα εξής :

•         Οι ενήλικες που έχουν ήδη κιλά αισθάνονται στεναχώρια, αισθάνονται πιο άσχημα από πριν για τον εαυτό τους.
•         Τα παιδιά που έχουν κιλά αισθάνονται πιο πολύ στεναχώρια, ακόμα πιο άσχημα από πριν για τον εαυτό τους.
•         Οι ενήλικες -και είναι πολλοί- που έχουν άγχος γύρω από το φαγητό και τα κιλά τους, αποκτούν περισσότερο άγχος, σε μια εποχή που το άγχος περισσεύει.
•         Τα μηνύματα που στέλνει η κουλτούρα αυτή στα παιδιά μας είναι τοξικά και δημιουργούν παθολογία, ταΐζουν τις διατροφικές διαταραχές..

Το «μένω σπίτι» μας δυσκολεύει. Άλλους λιγότερο, άλλους περισσότερο. Αυτό που συμβαίνει παγκόσμια, όποια και να είναι η θέση του καθενός, μας επηρεάζει. Αυτές τις μέρες είναι στο χέρι μας να διαφυλάξουμε την ισορροπία μας, μέσα μας και έξω μας (σώμα).

Το φαγητό ρυθμίζει την συναισθηματική μας δυσφορία, από όπου κι αν αυτή προέρχεται.. Το φαγητό είναι ο πιο εύκολος, γρήγορος και αποτελεσματικός ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΑ τρόπος να αντιμετωπίσουμε την δυσφορία που μας προκαλεί το «μένω σπίτι», ο «εαυτός μας», «η οικογένεια μας», «η απομόνωση», «η μη εκτόνωση», «ο φόβος», «η ανησυχία».

Είναι εντάξει και φυσιολογικό να δυσκολευόμαστε με τη διατροφή μας σε αυτή τη φάση. Όλοι στερούμαστε κάτι, πόσο δύσκολο θα ήταν να στερηθούμε και το φαγητό. Η λύση σίγουρα δεν θα έρθει από τον χλευασμό, τον αυτοσαρκασμό και την μετάδοση ανισόρροπων μηνυμάτων που τροφοδοτούν τον εσωτερικό πόλεμο με το φαγητό και το σώμα μας.

Καταλήγοντας να πω το μηνυμα ΜΗΝ ΤΡΩΣ είναι εξωφρενικό, είναι λάθος, είναι επιζήμιο. Σας παρακαλώ συνάδελφοι, διαιτολόγοι, γυμναστές, γιατροί ξανασκεφτείτε το. Είμαστε εδώ για να ενισχύουμε και να υποστηρίζουμε τους συνανθρώπους μας προς την σωστή κατεύθυνση. Όχι για να τους μεταφέρουμε τοξικά μηνύματα.

Ας δώσουμε έμφαση στο τι να κάνουμε και όχι στο τι να «μην» κάνουμε:

Ας αφουγκραστούμε το σώμα μας, ας γυμναστούμε για να ρίξουμε την ένταση, ας οργανωθούμε καλύτερα, ας ρυθμίσουμε-σταθεροποιήσουμε τον ύπνο μας, ας δομήσουμε τα γεύματά μας, ας εκφραστούμε γραπτώς, ας δημιουργήσουμε, ας στραφούμε στην τέχνη, ας ονοματίσουμε τα συναισθήματά μας, ας επικοινωνήσουμε τα συναισθήματα μας, ας προσφέρουμε, ας δουλέψουμε με το  νου μας, ας δείξουμε ευγνωμωσύνη, ας μιλήσουμε λίγο με τον εαυτό μας και αν δεν αποδίδουν όλα αυτά ας ζητήσουμε βοήθεια. Ας δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό σε αυτή την φάση, ας μάθουμε να απολαμβάνουμε τη βραδύτητα, τον εαυτό μας, το φαγητό. Ας στηρίξουμε τους εαυτούς μας μέσα από πρακτικές και συμπεριφορές αγάπης και φροντίδας προς τον εαυτό. Όχι από πρακτικές τιμωρίας και αυτό – αποστροφής.

Γράφω με την ελπίδα ότι αυτό θα φτάσει σε εσένα που έχεις έρθει σε επαφή με αυτά τα σποτ και τότε ένας να σταματήσει να γελάει, ένας να ανακουφιστεί, για εμάς είναι νίκη!