Τι είναι η αγάπη τελικά;

Αγάπη! Παγκόσμια ημέρα αγάπης σήμερα! Τι είναι αλήθεια η αγάπη; Μπορούμε να την ορίσουμε; Είναι αληθινή; Είναι για πάντα; Αυτά και πολλά ακόμη σχετικά ερωτήματα απασχολούν τους ανθρώπους σε καθημερινή βάση για αυτό και η αγάπη υπάρχει σε τραγούδια και ποιήματα από αιώνες πριν. Τις τρεις πρώτες δεκαετίες της ζωής μου με απασχόλησε εντόνως θα έλεγα να έχω έναν χειροπιαστό ορισμό τι είναι η αγάπη..

Οι αρχαίοι Έλληνες περιέγραφαν το αίσθημα της αγάπης με τις λέξεις στοργή, φιλία, έρωτας, αγάπη, ξενία. Η κάθε μία από τις λέξεις αυτές έχει και την δική της μοναδική σημασία πχ η στοργή αναφέρεται στο αίσθημα μεταξύ των μελών μιας οικογένειας.

Για την επιστημονική κοινότητα είναι μια ορμονική κατάσταση (ωοκυτοκίνη, ντοπαμίνη, ενδορφίνες) που διασφαλίζει την επιβίωση μας και την εξέλιξη μας ως είδος.

Η αγάπη στην Καινή Διαθήκη περιγράφεται ως μακρόθυμη, ευεργετική και ωφέλιμη. Δεν χαίρει όταν βλέπει την αδικία, όλα τα ελπίζει όλα τα πιστεύει όλα τα υπομένει.

Στην  πορεία της ζωής μου  υιοθέτησα επίσης και τους ορισμούς που δίνουν οι 2 από τους αγαπημένους μου συγγράφεις Ο Μπουκάι και Πεκ.  Ο Μπουκάι λέει πως η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που εγγυάται την ικανότητα να χαιρόμαστε πράγματα  με άλλους , κι όχι ένα μέτρο για το πόσο είμαστε διατεθειμένοι  να υποφέρουμε για τους άλλους ή ποσό είμαστε έτοιμοι να απαρνηθούμε τον ίδιο μας τον εαυτό… Ο Πεκ λέει πως η αγάπη είναι η θέληση του ανθρώπου να επεκτείνει τον εαυτό του, με σκοπό να καλλιεργήσει την δική του, ή ενός άλλου, πνευματική ανάπτυξη, και πως όταν αγαπάμε κάποιον η αγάπη μας γίνεται ουσιαστική μόνο με την άσκηση της- με το γεγονός δηλαδή πως για αυτόν τον κάποιον (ή τον εαυτό μας) κάνουμε ένα παραπάνω βήμα ή βαδίζουμε ένα παραπάνω χιλιόμετρο. Η αγάπη δεν είναι χωρίς προσπάθεια….

Και αφού η ανάγκη μου για το τι είναι αγάπη ικανοποιήθηκε, την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου με προβλημάτισαν 2 άλλα ερωτήματα. Που και πως ανθίζει η αγάπη; Και που πηγαίνει όταν οι σχέσεις μεταξύ των αγαπημένων δεν υπάρχουν πια;

Που λοιπόν και πως ανθίζει η αγάπη. Χμμ…μπορω να αγαπώ άραγε όταν κρυώνω πολύ; Όταν δεν έχω σπίτι να μείνω και μένω στον δρόμο; Όταν στην χώρα μου γίνεται πόλεμος; Όταν ζω σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης; Όταν δέχομαι βία μέσα στο ίδιο μου το σπίτι; Όχι η αγάπη δεν μπορεί δυστυχώς να ανθίσει σε τέτοιες συνθήκες. Μπορεί να υπάρχει, να ελπίζει, να υπομένει αλλά δεν μπορεί να ανθίσει γιατί προέχει η επιβίωση. Να μια ιδέα! όσοι είμαστε τυχεροί και ζούμε σε συνθήκες που μπορούμε να έχουμε προστατευμένο  το άνθος της αγάπης γιατί να μην το πολλαπλασιάσουμε; Πράττοντας(όχι δείχνοντας, είπαμε η αγάπη για να είναι ουσιαστική έχει πράξεις)  αγάπη! Μπορούμε να  προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες των ανθρώπων  που δεν μπορεί η αγάπη να ανθίσει στις ζωές τους. Εύκολο; όχι Ακατόρθωτο; ΟΧΙ (να ένα ωραίο όχι που αξίζει να λεμέ στην ζωή μας!)

Το όργανο που είναι συνδεδεμένο από τους ανθρώπους με την αγάπη είναι η καρδιά. Άραγε «ραγίζει» όντως η καρδιά; Αν ναι ξανακολλάει; Που πάει η αγάπη όταν η σχέσεις σταματούν είτε από επιλογή είτε από φυσικά αίτια όπως ο θάνατος;

Για να μπορέσω να βρω απαντήσεις στα ερώτημα αυτό άρχισα να παρατηρώ  όσους γενναίους ξέρω. Όπως την Ουρανία που έχασε την κόρη της στα 23 από ατύχημα την Κωνσταντίνα που  χώρισε, την Ελένη που έπαψε να είναι φίλη με την Μαρία και τόσους ακόμα ανθρώπους (είμαι τυχερή πολύ, ξέρω πολλούς γενναίους ανθρώπους). Όταν λέω γενναίους εννοώ ανθρώπους που δεν μπαίνουν στον ρόλο του θύματος από επιλογή(μεγάλη κουβέντα αυτήν θα την κάνουμε σε άλλο άρθρο το υπόσχομαι).Άρχισα να παρατηρώ και τον εαυτόν μου τον ίδιο…. Έτσι διαπίστωσα ότι η αγάπη δεν παύει ποτέ, απλά μετουσιώνεται. Μετουσιώνεται σε δημιουργία. Βρίσκει πια εκεί αποδέκτη και έκφραση. Η δημιουργικότητα ωθεί ξανά την καρδία να αγαπήσει, να βρει καινούριους ανθρώπους να συνδεθεί ή ακόμα να επουλώσει και να ανανήψει την σχέση.

Οι άνθρωποι δεν μαραζώνουμε  από ψυχολογικά ή από στρες αλλά από έλλειψη αγάπης. Είτε από και προς τους άλλους είτε προς τον εαυτόν μας τον ιδιο. Η αγάπη για να ανθίσει χρειάζεται ατόφια την ανθρωπινή επαφή, την προσφορά, την δημιουργικότητα.

Διάβασε ακόμη: Το χρονικό: κάνοντας τυχαίες πράξεις καλοσύνης

Όπως λέει και ο Λέο Μπουκάλια «Ίσως είναι καιρός να ξανακοιτάξουμε τους τρόπους και την δύναμη της αγάπης. Σε πολλούς, η σκέψη και μόνον ότι υπάρχει πραγματικά δυνατότητα για αγάπη, δίνει ελπίδα για αυτό, που διαφορετικά θα ήταν μια άδεια ζωή. Τι κακό θα μπορούσε να προκύψει από τον αμοιβαίο σεβασμό, την ευγένεια, την καλοσύνη, την εμπιστοσύνη και την ειρηνική συνύπαρξη; Σκεφτείτε το λίγο. Μόνον η αγάπη έχει την δύναμη να ενώνει ,δίχως να αφαιρεί τίποτα από την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα του άλλου. Μόνον η αγάπη δεν διεκδικεί ζηλότυπη κατοχή πάνω σε ανθρώπους και έθνη. Μόνον η αγάπη είναι ικανή να βάλει τον ανθρωπισμό πάνω από ιδεολογίες ή και φυλές. Μόνον η αγάπη μπορεί να ενθαρρύνει την αδιάκοπη δραστηριότητα, που απαιτεί η καταπολέμηση της πείνας και της δυστυχίας.»

Σας αγαπώ πολύ..