Το μυστικό της Αλλαγής

 “…η μόνη σταθερά της ζωής είναι η αλλαγή…”

Είναι μία φράση που ακούγεται και διαβάζεται αρκετά τα τελευταία χρόνια και αποδίδεται σε διάφορες μορφές, στον Ηράκλειτο.

Θυμάμαι παλιότερα, όσο και αν καταλάβαινα την χρησιμότητα της αλλαγής στη ζωή μου, κάπου έχανα την ουσία της, έχοντας υιοθετήσει μία πεποίθηση που έλεγε ότι η αλλαγή είναι δύσκολη, επίπονη και ίσως και κάποιες φορές βίαιη!

Μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις που χρειάστηκε να λάβω πριν χρόνια, με γέμισε ερωτηματικά σχετικά με την εγκυρότητα της παραπάνω πεποίθησης και με το χρόνο και την παρατήρηση τα ερωτηματικά μετατράπηκαν σε δημιουργική αμφισβήτηση, για να δώσουν μία νέα και πιο λειτουργική πεποίθηση:

Η αλλαγή η οποία είναι βιώσιμη και λειτουργική για έναν άνθρωπο είναι αυτή που έρχεται ήρεμα και φυσικά.

Πριν από περίπου μία 3ετία, είχα ένα hobby το οποίο είχε καταλήξει να με ορίζει ως άνθρωπο. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ο Παναγιώτης και αυτό ήταν ένα! Οι άνθρωποι γύρω μου , μου έλεγαν ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να με φανταστούν δίχως αυτό στη ζωή μου!

Και τί θυσίες δεν έκανα για αυτό. Αμέτρητες! Φανταστείτε ότι υπέμενα και μία μεγάλη αλλεργεία που είχα και σχετίζοταν με αυτό! Η οποία μάλιστα μου προκαλούσε φαγούρα και κοκκινίλες σε βαθμό αιμορραγίας και αυτό το υπέμενα για 25 χρόνια περίπου!  Είχα συσχετίσει την πρόοδο, την εξέλιξη, την ανάπτυξη και την αλλαγή με τον πόνο!

Έφτασε η ώρα όμως, που η συνέχεια της ζωής μου, προσωπικής και επαγγελματικής χρειαζόταν και το χρόνο και την ενέργεια αλλά και τους λοιπούς πόρους που αφιερώνα σε αυτό.

Όταν άρχισα να σκέφτομαι την πιθανότητα να σταματήσω το hobby μου, ο εκτιμώμενος πόνος ήταν τεράστιος! Πως θα άντεχα Θέε μου, δίχως αυτό?! Για κάποια χρόνια προσπάθησα να τα συνδυάσω όλα μαζί και μάλιστα στο μέγιστο επίπεδο ενασχόλησης! Έφτασα τον εαυτό μου σε τραγική κατάσταση! Έφτασα σε σημείο να θέλω να τα παρατήσω όλα, εξουθενωμένος!

Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που έλαβα την απόφαση σαν να ήταν χθες! Ρώτησα τον εαυτό μου:

“…τι είναι σημαντικό για εσένα?”

Και αμέσως πήρα την απόφαση να δίωξω από τη ζωή μου μία δραστηριότητα που δεν με εξυπηρετούσε πιά, με ένα τεράστιο ουφ και ένα βάρος να φεύγει από μέσα μου εκείνη την ημέρα! Σα να μην έτρεχε τίποτα! Τόσο απλά και εύκολα και φυσικά τίποτα από όλα όσα εκείνα τα άσχημά που σκεφτόμουν ότι συμβούν … δε συνέβη!

Μερικές ημέρες αργότερα που ξεκουράστηκα και καθάρισε το μυαλό μου, συνειδητοποίησα δύο πράγματα:

• τη διαφορά ανάμεσα στο χάνω κάτι που θεωρώ σημαντικό όπως μία ταυτότητα και το διώχνω κάτι που δεν με εξυπηρετεί πιά ως άνθρωπο!
• τη πιθανότητα ότι οι πραγματικά ουσιώδεις αλλαγές να είναι ανώδυνες και η εφαρμογή τους να είναι μία φυσική συνέχεια της ζωής του κάθε ανθρώπου!

Η ομορφιά της αλλαγής για την οποίο έχει έρθει η ώρα να γίνει πραγματικότητα!

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να βάζουμε μεγάλους στόχους και να έχουμε την προσδοκία να τους πετύχουμε άμεσα! Αυτή είναι μία από τις κυριότερες αιτίες για τη αποτυχία! Από το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα μέχρι εκείνο που θα θέλαμε να βρεθούμε στο μέλλον, μεσολαβούν συνήθως παραπάνω από ένα βήματα. Αν θελήσουμε να πάμε απευθείας από το σήμερα στο τελικό στάδιο, τότε ο πόνος είναι μεγάλος!

Φανταστείτε ότι στέκεστε σε ένα πεζοδρόμιο με πλάκες και ο στόχος σας είναι να μετακινηθείτε 10 πλάκες πιο πέρα. Αν επιλέξετε να σεβαστείτε τους ρυθμούς και την φυσιολογία σας , θα χρειαστεί 8-10 βήματα να φτάσετε στον στόχο σας. Αν προσπαθήσετε να το κάνετε με ένα βήμα μόνο , τότε το πιο πιθανό είναι να τραυματιστείτε και να πονέσετε! Τόσο απλό είναι!

Η ζωή μας διδάσκει πολλά αρκεί να μπορούμε να τα αποκωδικοποιήσουμε.  ‘Ενας άνθρωπος πριν πετάξει χρειάζεται απαραίτητα να μπορεί να τρέξει, πριν από αυτό να περπατήσει και ακόμα πιο πριν ίσως να μπουσουλήσει!

Η εσωτερική μας κατάσταση η οποία είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει μία βιώσιμη αλλαγή είναι αυτή κατά την οποία κάνουμε χώρο μέσα μας για να υποδεχθούμε κάτι νέο, καθαρίζοντας ότι δεν μας εξυπηρετεί πιά και όχι ξεριζώνοντας/χάνοντας κάτι σημαντικό για εμάς για να την πετύχουμε.

Μία αλλαγή η οποία είναι βιώσιμη για αυτόν που την κάνει και είναι αβίαστη, εύκολη, μοιάζοντας ως φυσική συνέχεια και το επόμενο λογικό βήμα από ότι ισχύει εκείνη τη στιγμή.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθείτε μπροστά σε μία αλλαγή που σας τρομάζει, αλλά αισθάνεστε κάποια πίεση να την κάνετε. Πάρτε μία ανάσα και σκεφτείτε αν πραγματικά την επιθυμείτε εσείς ή σας την “επιβάλλει” το περιβάλλον σας!

Εσείς τελικά τι θα επιθυμούσατε, αν δεν υπήρχε κανείς άλλος? Τι είναι αυτό που θα κάνατε σήμερα σχετικά με το στόχο σας,αν δεν έβλεπε κανένας?

Το άρθρο γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στο sensory explorer.