Νέα εμφάνιση, νέος εαυτός;

Είναι το δίδαγμα αυτών των ημερών- σε ένα παράλληλο σύμπαν, χωρίς πολέμους, γεμάτο ομορφιά και μόδα: όταν αλλάζεις την εμφάνισή σου, αλλάζεις και τον εαυτό σου. Όχι την ψυχολογία σου ή τη διάθεσή σου, τον εαυτό σου- επαναλαμβάνω. Στέκεσαι μπροστά στον «καθρέφτη, καθρεφτάκι μου» και περιμένεις να σου αποκαλύψει ποια/ ποιος είσαι από σήμερα και μέχρι την επόμενη στάση στο κομμωτήριο. Ή τουλάχιστον αυτό μας μαθαίνει η τηλεόραση. Με άλλα λόγια, στην εποχή της ανεκτικότητας και του διαφορετικού (λέμε τώρα), είσαι η εμφάνισή σου.

Μόνο που δεν είσαι. Όλο αυτό είναι ένα βαθιά συντηρητικό μήνυμα, ότι στον αγώνα της εμφάνισης με την ουσία, θα κερδίζει πάντα η πρώτη. Μόνο που είσαι η προσωπικότητά σου- οι αξίες, οι επιλογές και οι εμπειρίες σου, όχι το χρώμα των μαλλιών σου. Και ο εαυτός μας, δεν αλλάζει με ντεκαπάζ- ευτυχώς. Ακόμη και στην εποχή που τα 15 λεπτά της δημοσιότητας γίνονται λόγος για να ζει κανείς, είμαστε αυτοί που είμαστε, όχι αυτοί που δείχνουμε.

Έχουν γράψει κι αν έχουν γράψει η ψυχολόγοι κι οι κοινωνιολόγοι για την ταυτότητα μας. Το πώς αυτοπροσδιοριζόμαστε και πόσο σημαντική είναι η εικόνα μας σε αυτό που είμαστε- όποτε δεν θα έρθω εγώ να τα αμφισβητήσω. Είναι προφανές ότι επιδιώκουμε να μοιάζουμε με αυτό που θα θέλαμε να είμαστε, τον «ιδεατό» εαυτό μας. Γι’ αυτό ψωνίζουμε, χτενιζόμαστε, ακολουθούμε το ρεύμα ή πάμε αντίθετα σε αυτό (κατά μία έννοια, το ακολουθούμε και πάλι). Απλά, σε μένα μόνο φαίνεται ισοπεδωτικό ότι αντί να κάτσεις να τα βρεις με το μέσα σου, πήγαινε να κάνεις μια extreme αλλαγή και όλα εντάξει; Όχι τίποτε άλλο, τα βλέπουν αυτά και νέα παιδιά και ανάλογα βαδίζουν. Μαθαίνουν ότι με τον καθρέφτη πρέπει να τα έχουν καλά και αυτό φτάνει για να πετύχουν όσο επιθυμούν.

Είμαστε όλοι μοναδικοί, εκτός αν προσπαθούμε να γίνουμε ίδιοι. Όμως, δε χρειάζεται: δεν είναι κλισέ ότι η ομορφιά έρχεται από μέσα μας. H καλύτερη μάσκαρα του κόσμου δε μπορεί να πλησιάσει καν την ομορφιά ενός ζεστού βλέμματος. Φυσικά και θέλουμε να αρέσουμε, σε εμάς και στους άλλους και, κατά μία έννοια, καλά κάνουμε. Απλά, μπορούμε να το θέλουμε με έναν τρόπο στοργικό (προς τον εαυτό) και ισορροπημένο; Είναι άλλο να λέω «θέλω να πάω στη Νέα Υόρκη» και άλλο να μισώ το σπίτι και την πόλη μου επειδή δεν είναι εκεί. Διαφορετικό να πω «βαρέθηκα αυτό το τζιν, πάω να πάρω άλλο». Και τελείως διαφορετικό να φορέσω ένα καινούργιο τζιν ελπίζοντας ότι θα αλλάξει ποια είμαι. Και τώρα, εσύ που το διάβασες αυτό, θα μου πεις: «Ναι, αλλά δε μας είπες κάτι καινούργιο, τα ξέρουμε αυτά». Τα ξέρουμε, όμως;

Μυρτώ - Μαρία Μυλωνά

Αγαπώ τη δράση και απολαμβάνω τις αλλαγές. Εμπνέομαι από τις ιστορίες των ανθρώπων και δεν σταματώ να μαθαίνω και να εκπαιδεύομαι.